کتاب های Shōgo

شوگو یک منصب ژاپنی است که معمولاً به عنوان «فرماندار»، ترجمه می‌شود. شوگو یکی از مقام‌های خاص در دوران فئودالی ژاپن بود. شوگوها توسط شوگون‌ها برای نظارت بر یک یا چند استان در ژاپن منصوب می‌شدند. موقعیت آنان راه را برای ظهور دایمیو در اواخر قرن پانزدهم فراهم کرد. شوگوها با ضعیف شدن قدرت شوگون‌ها به جای خدمت یا نمایندگی آنان شروع به ادعا بر زمین‌های تحت فرماندهی خود کردند. این منصب توسط میناموتونو یوریتومو در سال ۱۱۸۵ میلادی به وجود آمد. با گذشت زمان، قدرت برخی از شوگوها، به‌طور قابل توجهی افزایش یافت. در زمان شورش اونین (۱۴۶۷-۱۴۷۷)، تضاد بین شوگوها متداول شد. برخی از آنان قدرت خود را از دست دادند و جای خودشان را به زیردستان خود شوگُودای‌ها دادند، در حالی که برخی دیگر کنترل خود را بر سرزمین‌های تحت فرماندهی تقویت کردند. در نتیجه، در پایان قرن ۱۵ میلادی و آغاز دوره سنگوکو، قدرت در کشور در بین اربابان فئودالی از انواع مختلف ، تقسیم شده بود که این عنوان‌ها بعداً جای خود را به دایمیو داد.