جزییات کتاب
کتاب «تاریخ اجتماعی سینمای ایران» به زبان انگلیسی در 4 جلد به بررسی سینمای ایران از منظر تاریخ اجتماعی پرداخته و توسط حمید نفیسی تألیف شده است. دکتر حمید نفیسی استاد ارتباطات و سینما و تلویزیون در دانشگاه نورث وسترن ایالات و در دهه های گذشته از نخستین پیشگامان معرفی سینمای مستند، از جمله ژان روش، در ایران بود. او مشاور ارشد علمی «انسان شناسی و فرهنگ» در حوزه ارتباطات و سینما نیز هست و تا کنون به صورت مداوم با ما همکاری داشته است.
به مناسبت هشت سالگی انسانشناسی و فرهنگ «استاد محمد تهامینژاد» از پیشکسوتان سینمای مستند و پژوهشگران عرصهی سینما مقالهای بلند بر این کتاب ارزشمند نوشته و برای انتشار در اختیار این وبگاه قرار داده است.در زیر بخشی از مقدمهی این مقالهی بلند را میخوانیم:
اگر فقط یک جمله میتوانستم در باره کتاب تاریخ اجتماعی سینمای ایران بگویم این بود که" انسجام ساختاری شگفتآوری دارد". همچنین تمرکز بر تشخص فرهنگی زیر خیمه مدرنیته، برداشت کلی من از کتاب چهار جلدی تاریخ اجتماعی سینمای ایران نوشته دکتر حمید نفیسی است. در همه این شرایط، روح زمانه یعنی احساس و تلقی خاص فرهنگ ما ازتجدد وسنت در سینمای ایران، وجود داشته و الگوهای ذهنی و عملی متفاوت و گاه متعارضی را زیر آنچه که خیمه مدرنیته مینامم، آزموده است...
Hamid Naficy is one of the world’s leading authorities on Iranian film, and A Social History of Iranian Cinema is his magnum opus. Covering the late nineteenth century to the early twenty-first and addressing documentaries, popular genres, and art films, it explains Iran’s peculiar cinematic production modes, as well as the role of cinema and media in shaping modernity and a modern national identity in Iran. This comprehensive social history unfolds across four volumes, each of which can be appreciated on its own.In Volume 3, Naficy assesses the profound effects of the Islamic Revolution on Iran's cinema and film industry. Throughout the book, he uses the term Islamicate, rather than Islamic, to indicate that the values of the postrevolutionary state, culture, and cinema were informed not only by Islam but also by Persian traditions. Naficy examines documentary films made to record events prior to, during, and in the immediate aftermath of the revolution. He describes how certain institutions and individuals, including prerevolutionary cinema and filmmakers, were associated with the Pahlavi regime, the West, and modernity and therefore perceived as corrupt and immoral. Many of the nation's moviehouses were burned down. Prerevolutionary films were subject to strict review and often banned, to be replaced with films commensurate with Islamicate values. Filmmakers and entertainers were thrown out of the industry, exiled, imprisoned, and even executed. Yet, out of this revolutionary turmoil, an extraordinary Islamicate cinema and film culture emerged. Naficy traces its development and explains how Iran's long war with Iraq, the gendered segregation of space, and the imposition of the veil on women encouraged certain ideological and aesthetic trends in film and related media. Finally, he discusses the structural, administrative, and regulatory measures that helped to institutionalize the new evolving cinema.A Social History of Iranian CinemaVolume 1: The Artisanal Era, 1897–1941Volume 2: The Industrializing Years, 1941–1978Volume 3: The Islamicate Period, 1978–1984Volume 4: The Globalizing Era, 1984–2010
درباره نویسنده
حمید نفیسی (فارسی: حمید نفیسی؛ زادهٔ ۱ ژانویه ۱۹۴۴(1944-01-01)) از دانشوران سینماها و رسانههای جوامع دور از وطن، در تبعید، و پسااستعماری و سینمای ایران و سینمای آسیای غربی و media است.