دانلود کتاب Derrida and Husserl : the basic problem of phenomenology

ژاک دریدا – فیلسوف الجزایری تبار فرانسه و پدیدآورنده ساختارشکنی است. تیوری های وی در فلسفه پست مدرن و نقد ادبی تاثیر فراوانی گذاشت.
وی که از عرص ه پدیدارشناسی به ساختارگرایی و ساختارشکنی نزدیک شد با دیدگاه هایش درباره زبان- دانش و معنا و به ویژه ماهیت متن مورد توجه ارتباط شناسان قرار گرفت. او شاگرد نهضت ساختارگرایی و اندیشه های پساساختارگرایی میشل فوکو بود و با نقدی که بر این اندیشه و بیشتر از جنبه نشانه شناسی وارد نمود مورد توجه محافل نقد ادبی و جامعه پست مدرن دانشگاهی آمریکا قرار گرفت. دریدا در آثارش فاصله بین فلسفه و ادبیات را کاهش داد و به عنوان یک منتقد ادبی قدرتمند هم شناخته شد.
مشهورترین اصطلاح دریدا مفهوم Déconstruction است که آن را در فارسی به ساختارشکنی- واسازی و شالوده شکنی ترجمه کرده اند. البته واژه ساختار در این اصطلاح نباید با اصطلاح فلسفی ساختار به معنی Structure در عبارت های ساختارگرایی و پساساختارگرایی یکسان تصور شود. لغت Déconstruction در زبان های دیگر معمولا ترجمه نشده و با همان املای فرانسوی به کار می رود که دریدا آنرا به مفهوم از نو بنا نهادن -ویران کردن و در عین حال ساختن- به کار برده است.
زندگی نامه ژاک دریدا

ژاک دریدا در خانواده‌ای از یهودیان پرتغالی-اسپانیایی و از طبقه متوسط فرودست در 15 ژوییه سال 1930 در الجزایر به‌دنیا آمد و در همانجا- بزرگ شد. خانواده او الجزایری الاصل بودند. وی تحصیلات عالی‌اش را در اکول نورمال سوپریور پی گرفت و پس از کسب مدرک دکتری در همان دانشگاه و سپس در دانشگاه سوربون مشغول به تدریس فلسفه شد.
دریدا اولین کتابش را که رساله دکترایش نیز بود درباره پدیدار شناسی نوشت که این اثر او به سرعت مورد توجه محافل ادبی ـ فلسفی قرارگرفت. چرا که او -فلسفه- را به شیوه ای -ادبی- می نوشت.
در سال ۱۹۶۷ با انتشار سه کتاب دریدا تحت عناوین -گفتار و پدیده- -نوشتار و تمایز- و -در باب گراماتولوژی- دریدا یکی از مهمترین مباحث خود را با عنوان پساساختارگرایی آغاز کرد. وی با رد نظریه هوسرل در باب پدیدارشناسی زبان- نظریه زبانی پساساختارگرایی خود را بنانهاد.

در سال 1972 به دعوت دانشگاه هاروارد به عنوان استاد میهمان در این دانشگاه مشغول به تدریس شد.

به تدریج اندیشه- آثار و آرای دریدا در آمریکا با استقبال بی نظیری روبروشد و طرفداران بسیاری پیداکرد و به یکی از مشهورترین شخصیتها در فلسفه معاصر بدل شد.
درمجموع دریدا بیش از آنکه در فرانسه مطرح باشد در کشورهای دیگر استقبال زیادی از آرا و نظریاتش می شود. اما به همان اندازه که دریدا طرفدار دارد به همان اندازه یا بیشتر مخالفان سرسختی در داخل و خارج فرانسه بویژه در آنگلوساکسون و دانشگاههای کمبریج دارد.
او با نقد فلسفه مرزهای بین فلسفه و ادبیات را مورد تردید قرار داد و فلسفه را وارد حوزه هایی چون هنر- معماری- حقوق- سیاست و… کرد. بطوری که پای مسایلی چون نژادپرستی- هویت ملی- فعالیتهای فمینیستی- آپارتاید و… را به فلسفه و پای فلسفه را به این حوزه ها باز کرد.
دریدا با آنکه در رشته فلسفه تحصیل کرده است و خود را نیز فیلسوف می داند اما هیچگاه صراحتا یک اثر فلسفی ننوشته است. بلکه آثارش بیشتر درحوزه های ادبی با دیدی فلسفی بوده است.