دانلود کتاب Disappearance of the Universe (in Polish) - Gary Renard

Jeszcze gdy mieszkałem na wsi w stanie Maine, byłem świadkiem
cielesnych aparycji dwóch mistrzów o imionach Pursah
i Arten. Rozmawiając z nimi dowiedziałem się, że w jednym z poprzednich
wcieleń Pursah była św. Tomaszem Apostołem a Arten
był św. Tadeuszem Judą (wbrew temu, co powszechnie się sądzi,
ich okresy życia, w których byli uczniami Jezusa nie były ani jedynymi,
ani ostatnimi).
Moi goście nie przybyli po to, by powtarzać duchowe banały,
w jakie wiele osób obecnie wierzy. Ujawniali tajemnice wszechświata,
mówili mi o prawdziwym celu życia, omawiali szczegółowo
Ewangelię Tomasza i wyjaśniali zrozumiałymi słowy podstawy
zdumiewającego dokumentu duchowego, który obecnie zyskuje
coraz większą popularność na całym świecie. Dokument ten
omawia podstawy sposobu myślenia, który w nowym milenium
będzie zyskiwał coraz więcej zwolenników.
Aby odnieść korzyść z lektury niniejszej książki, Czytelnik nie musi
wierzyć, że te aparycje rzeczywiście miały miejsce. Jednak mogę zaręczyć,
że jest w najwyższym stopniu nieprawdopodobne, by taki
laik jak ja napisał ją bez inspiracji ze strony tych dwóch mistrzów.
Tak czy inaczej, Czytelnik może myśleć co chce o jej pochodzeniu.
Uważam, że ZNIKNIĘCIE WSZECHŚWIATA może być pomocną
lekturą dla każdej osoby o otwartym umyśle, podążającej drogą
duchowego rozwoju, pozwalając jej oszczędzić mnóstwo czasu.
Gdy pozna przesłanie tej książki, może się okazać, że - jak stało
się w moim przypadku - już nigdy nie spojrzy na swoje życie
i wszechświat tak jak przedtem.
W niniejszej książce relacjonuję zdarzenia, jakie miały miejsce
w okresie od grudnia 1992 do grudnia 2001 r. Są one przedstawione
w formie rozmowy z udziałem trzech uczestników: Gary'ego
(moim) oraz Artena i Pursah - dwóch wniebowstąpionych mistrzów,
którzy pojawiali się u mnie. Narracja nie jest wyróżniona,
chyba że przerywa tok rozmowy; wtedy oznaczona jest słowem „NOTATKA". Słowa wyróżnione kursywą oznaczają, że rozmówca
kładł na nie nacisk. Proszę pamiętać, że nie zmieniałem w istotny
sposób zapisów rozmów, choć było mi trudno redagować ten
materiał i pozostawić pewne niedojrzałe i osądzające stwierdzenia,
wypowiedziane przeze mnie w okresie opisanym w niniejszej
książce. Z dzisiejszej perspektywy jest dla mnie jasne, że dopiero
w późniejszym okresie zacząłem praktykować autentyczne przebaczanie.