جزییات کتاب
دریای سارگاسو یا دریای سارگَسو بخشی از آبهای اقیانوس اطلس شمالی است که تقریباً بین جزایر هند غربی و مجمعالجزایر آزور در عرضهای جغرافیایی ۲۰ درجه تا ۳۵ درجهٔ شمالی و طولهای جغرافیایی ۳۰ درجه تا ۷۰ درجهٔ غربی واقع شدهاست. این دریا بیضویشکل و تقریباً ساکن است و در آن سامانهای از جریانهای اقیانوسی در جهت حرکت عقربههای ساعت جریان دارد که امواج گلف استریم (نشأتگرفته از خلیج مکزیکو) لبهٔ غربی آن را شکل میدهد.
دریای سارگاسو عمقی بین ۱۵۰۰ تا ۷۰۰۰ متر دارد و مشخصهٔ آن وجود جریانهای ضعیف، بارش کم، تبخیر زیاد، بادهای ملایم و آبهای گرم و شوری است که در کنار یکدیگر تشکیل بیابانی دریایی را دادهاند که تا حد بسیار زیادی عاری از پلانکتون، غذای اصلی ماهیان است.
دیگر مشخصهٔ این دریا فراوانی جلبکهای دریایی قهوهایرنگی از سردهٔ Sargassum در سطح آن است که توسط کیسههای هوای کوچک توتمانند خود در سطح آب شناورند.همچنین نوع ویژهای از زیست دریایی در اطراف این جلبکها پدید آمده است.
کریستف کلمب نخستین کسی است که طی سفر اکتشافیش در ۱۴۹۲ از دریای سارگاسو نام برد.وجود جلبکها از نظر او نشانگر نزدیکی به خشکی بود و همین او را به ادامهٔ راهش ترغیب نمود اما بسیاری از دریانوردانِ پیش از او از گیر افتادن در داخل این تودهٔ شناور گیاهی وحشت داشتند و از ادامهٔ مسیر منصرف شدند.
دریای سارگاسو محیطی غنی را برای مطالعهٔ زیستشناسان دریایی فراهم آوردهاست. جزایر برمودا در شمال غربی این دریا واقع شدهاند.
In 1966 Jean Rhys reemerged after a long silence with a novel calledWide Sargasso Sea. Rhys had enjoyed minor literary success in the 1920s and '30s with a series of evocative novels featuring women protagonists adrift in Europe, verging on poverty, hoping to be saved by men. By the '40s, however, her work was out of fashion, too sad for a world at war. And Rhys herself was often too sad for the world--she was suicidal, alcoholic, troubled by a vast loneliness. She was also a great writer, despite her powerful self-destructive impulses.Wide Sargasso Seais the story of Antoinette Cosway, a Creole heiress who grew up in the West Indies on a decaying plantation. When she comes of age she is married off to an Englishman, and he takes her away from the only place she has known--a house with a garden where "the paths were overgrown and a smell of dead flowers mixed with the fresh living smell. Underneath the tree ferns, tall as forest tree ferns, the light was green. Orchids flourished out of reach or for some reason not to be touched."The novel is Rhys's answer toJane Eyre. Charlotte Brontë's book had long haunted her, mostly for the story it did not tell--that of the madwoman in the attic, Rochester's terrible secret. Antoinette is Rhys's imagining of that locked-up woman, who in the end burns up the house and herself.Wide Sargasso Seafollows her voyage into the dark, both from her point of view and Rochester's. It is a voyage charged with soul-destroying lust. "I watched her die many times," observes the new husband. "In my way, not in hers. In sunlight, in shadow, by moonlight, by candlelight. In the long afternoons when the house was empty."Rhys struggled over the book, enduring rejections and revisions, wrestling to bring this ruined woman out of the ashes. The slim volume was finally published when she was 70 years old. The critical adulation that followed, she said, "has come too late." Jean Rhys died a few years later, but withWide Sargasso Seashe left behind a great legacy, a work of strange, scary loveliness. There has not been a book like it before or since. Believe me, I've been searching.--Emily White