دانلود کتاب فوکو را فراموش کن بودریار را فراموش کن

بودریار کتاب‌های خود را "داستان‌های نظریه‌ای"، "رمان" و سرانجام سناریو خوانده است. بودریار با الهام از متفکری چون "ژرژ باتای" و همسو با نگرش‌های متفکرانی چون "پل ویریلیو" و "الیاس کانِتی" و با اتکای همه‌جانبه به آموزه‌های نیچه، نظریه‌ای چنان رادیکال را طرح کرده که اغلب کمترین مجالی برای برخورد انتقادی یا حتی سازنده باقی نمی‌گذارد. بنیان نظریه‌ای که بیش از همه‌ی آثار بودریار بحث برانگیز بوده، به بیان ساده این است که امروزه "واقعیت" جای خود را به وضعیتی "واقعی‌تر از واقعی"، وضعیتی نماینده‌ی "مرحله‌ای که تضاد امور واقعی و خیالی در آن محو می‌شود" یا همان‌ اصطلاحی که خود می‌نویسد "حادواقعیت" (Hyperreal) داده. "وانموده‌ها" (Simulacrum) جای "واقعیت‌" را گرفته، "وانمایی" (Simulation) جای "بازنمایی" (Representation) را گرفته است. از دید او امروزه دیگر نمی‌توان به هیچ‌گونه فاصله‌ی انتقادی از واقعیت یا به هیچ‌گونه رابطه‌ی دیالکتیکی بین واقعیت و بازنماییِ آن باور داشت. "واقعیتِ دیروزی، حادواقعیت امروزیِ ماست." و "حادواقعی امری فراسوی بازنمایی است." بودریار گفتمانِ "فوکو" را نه یک گفتمان حقیقت، که گفتمانی اسطوره‌ای در اکیدترین وجه این واژه می‌خواند و عمیقا بر این باور است که خود نیز توهمی در باب جلوه‌ی حقیقتی که نمایش داده، ندارد. بودریار، قدرت و میل در گفتمان فوکویی را به چالش می‌کشد.

Summary by ali.nedaiee