دانلود کتاب The Time Paradox: The New Psychology of Time That Will Change Your Life

کتاب پارادوکس زمان از دو بخش اصلی تشکیل شده است:
بخش اول در مورد روانشناسی نوین زمان و تقسیم‌بند‌ی‌های زمان است.
بخش دوم، درباره ی راهکارهایی است که به انسان‌ها کمک می‌کند که در بخش‌های مختلف زندگی‌شان،
زمان را تبدیل به عنصری مهم و کارآمد کنند.

در بخش اول کتاب پس از آنکه زیمباردو درباره ی اهمیت زمان صحبت می‌کند، یک تقسیم‌بندی چهارگانه از زمان ارائه می‌کند:
گذشته
حال
آینده
و آینده متعالی

گذشته:
زیمباردو معتقد است که انسان‌ها می‌توانند با نگاه به موقعیت پیشین خود، برآوردی بهتری از وضعیت امروز خود داشته باشند.
او اعتقاد دارد که آنچه که ما امروز فکر و احساس می‌کنیم، ارتباط مستقیمی به این مسأله دارد که در مورد گذشته‌مان چگونه می اندیشیم.
از این نظر، افراد معمولاً دو گروه می‌شوند:
کسانی که نسبت به گذشته خود احساس غم و حسرت دارند (Past-Negative).
و کسانی که برخورد فعال را برای ساختن آینده بهتر نسبت به گذشته انتخاب می‌کنند (Past-Positive).
حال:
انسان‌ها در مواجهه با زمان حال دو رویکرد دارند :
یک نگاه، نگاهی است که بیشتر زمان حال را از جنس سرنوشت می‌داند (Present-Fatalist)
اینگونه افراد بیشتر نسبت به وقایع لحظه‌ای واکنش نشان می‌دهند و در پی گذران امور روزمره خود هستند.
حتی افرادی مثل قهرمانان و ستارگان موسیقی با وجود تلاش بسیاری که برای کسب درآمد می‌کنند، نهایتاً در قالب یک سری رفتارهای تکراری که از جنس عادت است، باقی می‌مانند.
در مقابل،گروهی دیگر هستند که با زمان حال لذت-طلبانه و سرخوشانه برخورد می‌کنند (Present-Hedonistic).
این‌ها بیشتر افرادی هستند که در انتخاب‌هایشان مهم‌ترین مؤلفه‌ای که درنظر می‌گیرند میزان لذت و هیجانی است که نصیبشان می‌شود.
تا آنجا که حتی تمام تلاششان را می‌کنند که از افراد کسل‌کننده دوری کنند مبادا در اثر معاشرت با آن‌ها ذره‌ای از حس خوب و شادی و خوشحالی‌شان کم شود.
البته باید درنظر داشت که این افراد یک نقطه ضعف هم دارند و آن این است که چون همیشه دوست دارند بیشترین میزان لذت و رضایت را داشته باشند، خودکنترلی کمتری از خود نشان می‌دهند.

آینده:
زیمباردو معتقد است آدم‌هایی که در حال زندگی می‌کنند نهایتاً از رفع نیازهای فیزیکی و جسمی‌شان فراتر نمی‌روند،
اما کسانی که تمایلشان به زمان آینده است، در رویاهای ذهنی خود زندگی می‌‌کنند.
آن‌ها به تصویرسازی از آنچه که تمایل دارند می‌پردازند و همین آرزویی که برای بدست آوردن موفقیت‌های بزرگ دارند، آن‌ها را ناگزیر به سخت‌کوشی و تلاش می‌کند.

در ادامه زیمباردو تعدادی عامل محیطی را برمی‌شمرد که به واسطه آن‌ها، یک فرد، گرایش به توجه به زمان آینده را پیدا می‌کند.
از جمله مهم‌ترین آن‌ها عبارتند از:
۱.زندگی کردن در یک شرایط متعادل
۲.زندگی در یک خانواده با ثبات
۳.داشتن تحصیلات
۴.از نظر سنی جوان یا میان‌سال بودن
۵.داشتن کار و شغل
۶.استفاده مداوم از تکنولوژی
۷.داشتن افرادی در نزدیکی خود به عنوان الگو که تمایل به آینده دارند.
۸.رها شدن از ناملایمت‌های کودکی