دانلود کتاب کویر

دکتر شريعتی در مقدمه‌ی کوير می‌نويسد: «وجودم تنها يک حرف است و زيستنم تنها گفتن همان يک حرف، اما بر سه‌گونه: سخن گفتن، معلمی کردن و نوشتن. آن‌چه تنها مردم می‌پسندند: سخن گفتن، آن‌چه هم من و هم مردم: معلمی کردن و آن‌چه خودم را راضی می‌کند و احساس می‌کنم که با آن نه کار که زندگی می‌کنم نوشتن». از اين جملات به خوبی آشکار می‌شود که نوشتن برای شريعتی مفهوم ديگری دارد و از نظر او صرفا رسانه‌ای برای انتقال عقايد و نظريات نيست. حال اين سوال مطرح می‌شود که در ميان انبوه نوشته‌هايی که از او برجای مانده کدامشان بيشتر مورد توجه او بوده‌اند و در اين «زندگی» که از آن ياد می‌کند همدم و همراه صميمی‌تری بوده‌اند؟
شريعتی خود به اين سوال پاسخ می‌دهد: «نوشتن‌هايم بر سه گونه‌اند: اجتماعيات، اسلاميات و کويريات. آن‌چه تنها مردم می‌پسندند: اجتماعيات، آن‌چه هم من و هم مردم: اسلاميات و آن‌چه خودم را راضی می‌کند و احساس می‌کنم که با آن نه کار ... که زندگی می‌کنم: کويريات». البته در بيان اين جملات و تثليثی که از آن ياد می‌کند اشاره‌ای دارد به کلام معروف شمس تبريزی که آن خطاط سه‌گونه خط نوشتی ... به اين ترتيب جايگاه کويريات در ميان نوشته‌های شريعتی بهتر آشکار می‌شود و با توجه به اين‌که جايی اشاره می‌کند که «من اين سيصد صفحه را با ترديد از ميان نزديک به ده هزار صفحه از نوشته‌هايم انتخاب کرده‌ام ...» بهتر در می‌يابيم که منظور او از زندگی کردن با نوشته‌هايش و به‌خصوص کويريات چيست.