جزییات کتاب
Who was the historical Muhammad, and how do Muslims remember him'as a holy prophet, a cultural revolutionary, a military leader, or a spiritual mystic' Unending media coverage of extremist fanatics, the controversy over offensive cartoon depictions of Muhammad, and fatwas against journalists and authors are all hard to ignore and have prejudiced our Western perceptions of Muslims and their founder. This definitive biography of the founder of Islam by a leading Muslim-American scholar will reveal invaluable new insights, finally providing a fully three-dimensional portrait of Muhammad and the one billion people who follow him today. Memories of Muhammad presents Muhammad as a lens through which to view both the genesis of Islamic religion and the grand sweep of Islamic history'right up to the hot button issues of the day, such as the spread of Islam, holy wars, the status of women, the significance of Jerusalem, and current tensions with Jews, Hindus, and Christians. It also provides a rare glimpse into how Muslims spiritually connect to God through their Prophet, in the mosque, in the home, and even in cyberspace. This groundbreaking book offers the opportunity to move from telling Muhammad's story to talking about how different Muslims throughout Islamic history have both honored and contested Muhammad's legacy. Read more...
درباره نویسنده
شاه صفی یکم ششمین پادشاه صفوی ایران است که از ۱۰۰۷ تا ۱۰۲۱ خورشیدی، به مدت ۱۴ سال پادشاهی کرد. او جانشین پدربزرگش شاه عباس یکم شد. صفی که به هنگام تولد سام میرزا نامیده شد، پسر محمدباقر صفی میرزا، پسر بزرگ شاه عباس است که به دستور وی به قتل رسیده بود. او از اولین شاهزادگان صفوی بود که انحصاراً در حرمسرای سلطنتی پرورش یافته بود و تا آن زمان هیچ مسئولیت سیاسی به عهده نداشت و بر خلاف اجدادش، عهدهدار حاکمیت هیچ ولایتی نیز نبود. صفی کلاً پادشاه خشنی بود و در اوایل سلطنتش، بهخاطر ترس از دست دادن حکومت، بسیاری از اطرافیان خود، از جمله شاهزادگان صفوی و بزرگان گرجیتبار و بسیاری دیگر را به قتل رساند. در زمان این پادشاه، سرداران بزرگ دوران شاه عباس مانند امامقلی خان، زینلخان شاملو، داوود خان گرجی و علیمردان خان یا به قتل رسیدند یا از کار برکنار شدند. بهطوری که حتی، سلطانالعلماء آملی، وزیری که از انتهای پادشاهی شاهعباس در وزارت باقیمانده بود، در خشونتورزیهای شاه صفی، نهتنها در سال ۱۶۳۲ میلادی صدارت را از دست داد، بلکه فرزندانش هم کور شدند. پس از وی میرزا طالب اردوبادی به صدارت رسید. با توجه به اعتیاد این شاه به مواد مخدر و تربیت در حرمسرا، نه توانایی و نه علاقهٔ دخالت در امور مملکتی را داشت و امور را به وزیر خود ساروتقی اعتمادالدوله و رستم خان سپهسالار سپرده بود.