درباره نویسنده
![](https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/6/6c/Psi2.svg/langfa-320px-Psi2.svg.png)
برونگرایی و درونگرایی ، یک صفت شخصیتی و یک بُعد اصلی (مرکزی) در نظریهٔ شخصیت انسان است. این دیدگاهی است که توسط کارل یونگ در سال ۱۹۲۰ عمومیت و محبوبیت یافت؛ هرچند که هردوی آنها درک همگانیِ محسوب شده، و مفهوم مورد استفاده از آن در روانشناسی، با منظور اصلی او متفاوت است. در آن به مسئله گرفتن انرژی انسان از دنیای بیرونش میپرداخت. بسیاری از افراد درونگرایی را با سکوت و خجالت همراه میدانند در مقابل آن انسانهای برونگرا افرادی هستند که اجتماعی و شاد هستند. این نظریه بر این اصل استوار است که درونگراها انرژی خود را از درون خود دریافت میکنند و برونگراها انرژی خود را از دنیای بیرون خود و در ارتباط با دیگران.