دانلود کتاب Δεύτερο μανιφέστο για τη φιλοσοφία

μετάφραση: Δημήτρις Βεργέτης, Φώτης Σιατίτσας
Η φιλοσοφική θέση που πολεμούσα πριν από είκοσι χρόνια ήταν κυρίως η χαϊντεγγεριανή θέση στις γαλλικές της παραλλαγές (Ντερριντά, Λακού-Λαµπάρτ, Νανσύ, καθώς επίσης Λυοτάρ), δηλαδή η αναγγελία του ανεπανόρθωτου τέλους της φιλοσοφίας υπό τη μεταφυσική της μορφή, και η θεώρηση των τεχνών -της ποίησης, της ζωγραφικής, του θεάτρου- ως υπέρτατου καταφυγίου για τον στοχασμό. Η "πλατωνική χειρονομία" µου συνίστατο στην επανεπιβεβαίωση της δυνατότητας της φιλοσοφίας σύμφωνα µε το απαρκτήριο νόημά της, δηλαδή στη διάρθρωση, ασφαλώς τροποποιημένη, ενός μείζονος τριπτύχου αποτελούμενου από τρεις κατηγορίες: το είναι, το υποκείμενο και την αλήθεια. [...]

Σήμερα, βασικοί αντίπαλοί µου δεν είναι πλέον οι ίδιοι. Σε μια από τις τελευταίες συναντήσεις µου µε τον Ντερριντά -είχαμε συμφιλιωθεί-, εκείνος µου είχε πει: "Σε κάθε περίπτωση σήμερα έχουμε τους ίδιους εχθρούς". Ήταν πέρα για πέρα ακριβές. Ο στόχος του δεύτερου Μανιφέστου δεν είναι πλέον το ξεπέρασμα της Μεταφυσικής σύμφωνα µε το σχήμα της αποδόμησης. Στο στόχαστρο βρίσκεται µάλλον η ανασυγκρότηση [...] ενός μορφώματος που μοιάζει µε άγονο δογματισμό [...] Γι' αυτό υπογραμμίζω πάντοτε το τρίπτυχο του είναι, του υποκειμένου και της αλήθειας σε αναφορά µε την πραγματική του εμφάνιση, µε την παρατηρούμενη δράση του στον κόσμο. [...] Ας πούμε ότι ένα Μανιφέστο για τη συνεχιζόμενη ύπαρξη της φιλοσοφίας (ενάντια στο πάθος περάτωσής της) το διαδέχεται ένα Μανιφέστο αφιερωμένο στην επαναστατική της ευστοχία.

Αλαίν Μπαντιού