جزییات کتاب
یکی از منتقدانِ خبرهی فرهنگِ مدرن در اندونزی، اندرو واینتراب، به ما نشان میدهد که چطور یک ژانر موسیقی اندونزیایی به نام دنگات، از یک گونهی تحقیرشدهی موسیقی پاپ شهری به یک عنصر موثر در سیاستهای فرهنگی اندونزی و صنعت موسیقی تجاری این کشور تبدیل شد. این موسیقی محبوبترین موسیقی پاپ در اندونزی است، که در خانهها و خیابانها، پارکها و کوچهها، مغازهها و رستورانها، و وسایل حمل و نقل عمومی به گوش میخورد. با وجود محبوبیت فوقالعادهی این موسیقی، تحقیقات کمی دربارهی آن تاکنون صورت گرفته است. داستانهای دنگدات یک تاریخ اجتماعی و موسیقایی درون محدودهای وسیع از روایتها دربارهی طبقه، جنسیت، قومیت، و ملت در اندونزی پسااستقلال (1945 تاکنون) است. نقل قول از مصاحبهها، تحلیل جزئی موسیقی و متن اشعار، و مردمنگاری اجراها منجر به روشنشدن ماهیت سبکی این موسیقی و دلیل مرکزیت آن در مباحث عمومی دربارهی اسلام، روابط بین طبقات اجتماعی، و نقش زنان در اندونزی پس از استقلال شده است.
Summary by zartosht_barbod
A keen critic of culture in modern Indonesia, Andrew N. Weintraub shows how a genre of Indonesian music called dangdut evolved from a denigrated form of urban popular music to a prominent role in Indonesian cultural politics and the commercial music industry. Dangdut-named onomatopoetically for the music's characteristic drum sounds "dang" and "dut"-is Indonesia's most popular music, heard in streets and homes, public parks and narrow alleyways, stores and restaurants, and all forms of public transportation. Despite dangdut's tremendous popularity in Indonesia and other parts of Asia, it has seldom received the serious critical attention it deserves. Dangdut Stories is a social and musical history of dangdut within a range of broader narratives about class, gender, ethnicity, and nation in post-independence Indonesia (1945-present). Quoted material from interviews, detailed analysis of music and song texts, and ethnography of performance illuminate the stylistic nature of the music and its centrality in public debates about Islam, social class relations, and the role of women in postcolonial Indonesia. Dangdut Stories is the first musicological study to examine the stylistic development of dangdut music itself, using vocal style, melody, rhythm, form, and song texts to articulate symbolic struggles over meaning. Throughout the book the voices and experiences of musicians take center stage in shaping the book's narrative. Dangdut was first developed during the early 1970s, and an historical treatment of the genre's musical style, performance practice, and social meanings is long overdue.