جزییات کتاب
Με την παρούσα εργασία, επιχειρούμε να ερευνηθεί το ζήτημα της μεγάλης ανάπτυξης της Τεχνητής Νοημοσύνης και της Ρομποτικής, σε σχέση με την ανθρωπολογική διδασκαλία της Εκκλησίας. Για τον λόγο αυτό, εξετάζεται ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζεται ο άνθρωπος από μια μερίδα σύγχρονων φιλοσόφων και επιστημόνων, οι οποίοι θεωρούν ότι η ανθρώπινη φύση είναι αποκλειστικά και μόνο υλική πραγματικότητα, ενώ η ψυχική ή η πνευματική της υπόσταση δεν είναι τίποτε περισσότερο από εγκεφαλικές δραστηριότητες, οι οποίες θα γίνει δυνατό στο εγγύς μέλλον να αντιγραφούν σε ψηφιακά συστήματα και να δημιουργήσουν τον άνθρωπο του μέλλοντος. Ο τεχνητός αυτός άνθρωπος θα έχει υπερνοημοσύνη πολύ ανώτερη από αυτή του φυσικού ανθρώπου, ιδιότητες πολύ πέρα από τις ανθρώπινες, θα μπορεί να αναπτύξει νέες αισθήσεις και να τροποποιήσει ακόμα και την ίδια του την φύση. Στόχος του θα είναι να εξαφανίσει τον πόνο, την αρρώστια, τα γηρατειά ακόμα και τον θάνατο, αφού θα μπορεί να υπάρχει ψηφιακά για πάντα. Αυτές οι ανθρωπολογικές θεωρίες, αποτελούν το περιεχόμενο του λεγόμενου Μετανθρωπισμού, μίας φιλοσοφικής κίνησης, η οποία ασχολείται με το μέλλον του ανθρώπου και της Τ.Ν. καθώς και με τη σχέση των ανθρώπων με τους υπολογιστές. Ο Μετανθρωπισμός θεωρεί ότι τα ρομπότ μπορούν να αποκτήσουν συνείδηση και να θεωρηθούν ως ένα άλλο είδος νοήμονος όντος με δικαιώματα και υποχρεώσεις. Από την άλλη πλευρά έχουμε την ανθρωπολογική διδασκαλία της Εκκλησίας για την ανθρώπινη φύση, τις ιδιότητες και τις δυνατότητές της. Το κύριο χαρακτηριστικό της χριστιανικής ανθρωπολογίας είναι ότι βλέπει τον άνθρωπο ως ένα ιδιαίτερο δημιούργημα του Θεού, πλασμένο κατ΄εικόνα και καθ΄ομοίωσιν Του. Η ορθόδοξη ανθρωπολογία εξετάζεται σε κριτικό διάλογο με τις σύγχρονες επιστημονικές θεωρίες για τον άνθρωπο, στα πλαίσια της ψυχολογίας, νευροφυσιολογίας, βιολογίας και φυσικής, έτσι ώστε να διαπιστωθεί αν η ορθόδοξη θεολογία έρχεται σε αντίθεση με την ορθή επιστημονική γνώση ή αν αποτελεί έναν άλλο τρόπο ανάγνωσης της πραγματικότητας, ο οποίος μπορεί και υπερβαίνει τον υλισμό της επιστημονικής σκέψης, χωρίς όμως να έρχεται σε αντίθεση μαζί του.