دانلود کتاب Van Gogh: The Life

زندگی پر از ناراحتی و مرگ ونسان ون‌گوگ یک مسیر شناخته شده‌ای را دنبال می‌کند: نبوغ زودرس، بی‌‌‌‌تفاوتی در جهان هنر، شروع و بروز احساس وحشت و نگرانی و جنون، و پس از آن، به صورت بسیار غم‌انگیز، اقدام به خودکشی در سن ۳۷ سالگی.
یا حداقل ما این‌گونه فکر می‌کنیم… اما با توجه به تحقیقات مبتکرانه و پیشگامانه از برنده جایزه پولیتزر، زندگینامه‌ نویس "استیون نایفه" (Steven Naifeh) و "گرگوری وایت اسمیت" (Gregory White Smith)، نقاش به خودش شلیک نکرده بود: بلکه او کشته شد.
وقتی برای اولین بار این نظریه در سال ۲۰۱۱ تحت عنوان زندگینامه "ون‌گوگ: زندگی" مطرح شد، به طور وحشیانه‌ای مورد حمله، اعتراض و بحث قرار گرفت. بازنویسی تاریخ کار آسانی نیست. اما اکنون، در یک مقاله هیجان‌انگیز که در شماره دسامبر Vanity Fairمنتشر شد، نویسندگان نظریه بحث برانگیز را همراه با پیش فرض‌های عمیق در مورد هنرمند هلندی اثبات کرده‌اند.

با توجه به تحقیقات نایفه و وایت اسمیت، ون گوگ به طور تصادفی توسط یک مرد به نام "رنه سکرتان" (René Secrétan) مورد اصابت گلوله قرار گرفته بود؛ که بعد از یک عمر سکوت پس از دیدن فیلم زندگینامه ون‌گوگ توسط "وینسنت مینلی" (Vicente Minnelli) در سال ۱۹۵۶ به حرف آمد. در این فیلم، نقاش خود را در جنگل‌های اطراف شهر فرانسه از اور، در خارج از پاریس به قتل می‌رساند. سکرتان اعتراف کرد که او و گروهی از اراذل و اوباش نوجوان که دوست داشتند مست شوند، از قلدری کردن برای هنرمند شکنجه شده لذت می‌بردند. اگر چه او هرگز به ضرب گلوله به ون‌گوگ اعتراف نکرد، اما گفت که آن‌ها عادت داشتند که لباس مبدل بپوشند و یک هفت تیر خراب از مسئول مسافرخانه Ravoux، که نقاش در آن زندگی می‌کرد، دست بگیرند.