دانلود کتاب X86 Assembly Language and C Fundamentals

زبان های برنامه نویسی در دو سطح کلی طبقه بندی می شوند: زبان های سطح بالا و سطح پایین.
هر پردازنده ها قادر به درک و اجرای مجموعه ای از دستورالعمل های خاص است که زبان ماشین نامیده می شود. زبان ماشین در سطح پایین تنها زبان قابل درک پردازنده است که به صورت مجموعه ای از اعداد باینری است. مفسری بنام ریزبرنامه (Microprogram) دستورات زبان ماشین را به سیگنال های سخت افزاری تفسیر و ترجمه می کند.
اکثر برنامه نویسان با زبان های سطح بالا مانند C++ یا Java کار می کنند که هر عبارت آن به چند دستورالعمل زبان ماشین ترجمه می شود. نوشتن برنامه در زبان های سطح بالا خصوصا در محیط های ویژوال راحت تر، سریع تر و با هزینه کمتری انجام می شود.
درک معنی کدهای باینری زبان ماشین برای انسان کاری دشوار و خسته کننده است. به همین دلیل برای هر خانواده از پردازنده ها یک زبان اسمبلی ارائه شد که دستورالعمل های زبان ماشین را به صورت نمادی و قابل فهم تر نشان می دهند.
یک برنامه اسمبلی مانند برنامه های سطح بالا به صورت متنی نوشته می شود. هر دستورالعمل زبان اسمبلی یک کد الفبائی کوتاه (mnemonic) از یک دستورالعمل ماشین است، که به این صورت معنی دستور واضح تر از کد زبان ماشین می شود. بین عبارات زبان اسمبلی و دستورالعمل های زبان ماشین تناظر یک به یک برقرار است. یعنی هر دستورالعمل اسمبلی دقیقا یک دستورالعمل زبان ماشین را نشان می دهد و بالعکس، در حالیکه در زبان سطح بالا یک عبارت معمولا به چندین دستورالعمل ماشین تبدیل می شود.