جزییات کتاب
این کتاب عجیب ترین کتابی است که تا به حال خوانده ام. دنیل پینک در کتاب ذهن کامل نو در سال ۲۰۰۵ پیش بینی می کند که در چند سال آینده چه شغل هایی از بین خواهند رفت و امروزه می بینیم که اغلب این پیش بینی ها درست از آب درآمده و البته دنیل پینک در این کتاب صرفاً یک پیش بینی ساده انجام نمی دهد، بلکه بسیار هوشمندانه و دقیق، دلایلی را برای گفته ی خود می آورد که به زعم خودم، دلایل خوبی هستند.
کتاب ذهن کامل نو بخش های دیگری هم دارد که یکی از بخش های آن مربوط به از بین رفتن کسب و کار ها می شود و اکثر کتاب از خوبی های نیم کره راست مغز ما گفته شده است.
خب همان طور که می دانید نیم کره چپ مغز ما کارهای منطقی و تحلیل را بر عهده دارد و نیم کره راست ما جایگاه هنر، موسیقی، خلاقیت و نوآوری است.
در بخشی از این کتاب گفته شده که ما در دانشگاه ها و مدارس اغلب بر روی کار های منطقی متمرکز بوده ایم، در صورتی که جهان دارد به سمتی حرکت می کند که طراحی حسی و هنر و خلاقیت، نقش مهم تری در زندگی شغلی افراد جامعه پیدا می کند.
طبق گفته های این کتاب، کارهایی که در آن صرفاً منطق وجود دارد و یک کار یکنواخت است، یک کامپیوتر سریع تر و دقیق تر از انسان می تواند آن کار ها را انجام دهد (مثل ماشین حساب، که در قدیم با چرتکه حساب و کتاب ها را انجام می دادند و امروزه به سرعت با یک ماشین حساب ساده می توان ارقام نجومی را محاسبه کرد) و به همین دلیل شغل هایی که کامپیوتر می تواند جایگزین انسان ها شود، به کلی از بین خواهند رفت و در آینده شغل هایی باقی خواهند ماند که در آن احساس، خلاقیت و هوشمندی خاصی وجود داشته باشد.
First, let me make it clear that Pink's targeted audience is an uneducated majority or a group looking for a quick read. He paints his argument in a black-and-white fashion, ignoring complexities, probably angering more sophisticated readers. In addition, he seems to be writing to a "right-brained" audience to reinforce thinking rather than to create converts. Reason is, his arguments are not supported with factual data, but rather with anecdotes. Although they read well, "left-brainers" will be disappointed if looking for any type of intellectual thesis. Also, if you're shopping at Barnes & Noble, it will be found in "self-help," a section that is less hard science and more motivational. Reading Pink's book in this context will make it more enjoyable, because all in all, it's not a terrible book.It does make several big blunders. 1) It underestimates the capabilities of our Asian counterparts, reducing them to machines basically, while overestimating our own potential. 2) It encourages individuals to go into design fields, which economically, there is no demand for. Not to say it's not important, it's definitely a value-added function, but either the demand is being met or companies will have to find a way to make it a larger competitive advantage that can translate into $$. Apple has done it, but other companies have not.On the other hand, it does have good overarching messages (when you read through the crap).1) Society should focus on value-added activities because yes, a lot of jobs are replaceable through technological means.2) American liberal arts education provides a very different perspective and way of thinking which can be an asset.3) Parents (if reading) should encourage creative arts in conjunction with the hard sciences and maths because everyone learns differently, and having a balanced education provides better synthesis.It's not a bad book... just remember to read it in context of the author's audience. I seriously doubt that Pink is actually as extreme as his book presents him to be.