دانلود کتاب Biotechnology for Medicinal Plants: Micropropagation and Improvement

گياهان دارويي از هزاران سال پيش به عنوان يكي از مهمترين منابع دارويي كاربرد داشته اند. در دوران جديد فناوري زيستي با استفاده از راهكارهايي نظير كشت سلول ها، اندام ها و بافت ها، مهندسي ژنتيك و كاربرد نشانگرهاي مولكولي قادر است كارآيي و بهره وري گياهان دارويي را به عنوان منابع تجديدپذير جهت توليد دارو افزايش دهد. كشت سلول، بافت ها و اندام هاي گياهي امكان تكثير سريع و انبوه بسياري از گياهان دارويي مهم را فراهم نموده است. گياهان تكثير شده از طریق کشت های درون شیشه ای ،عاري از بيماري و از لحاظ ژنتيكي و كيفي يكنواخت مي باشند. نگهداری كشت سلول يا بافت گياهي به روش انجماد در نيتروژن مايع، يك روش مناسب جهت حفظ گياهان دارويي در معرض انقراض مي باشد. طي سالهاي اخير كشت سوسپانسيون سلولي و اندام(ساقه و ريشه مويين) جهت توليد متابوليت هاي ثانويه و مطالعة مسير بيوسنتز متابوليت ها وافزايش بيان ژن مورد توجه قرار گرفته است. است.در اين رابطه كشت سلولي طيف وسيعي از گياهان دارويي بررسي شده است و تركيبات مهمي نظير: فلاونوئيد ها، تان نها، آلكالوئيدها و ترپنوئيدها از اين طريق توليد شده اند. تركيبات محيط كشت، ريزنمونه، شرايط فيزيكي، افزودن پيش سازها، استفاده از القاگرهاي زنده و غير زنده، افزايش نفوذپذيري سلول، دور كردن محصول از محل توليد، بي تحرك نمودن سلولهاي گياهي و انتخاب سلولهاي با كارآيي بالا، از مهمترين فاكتورهاي موثر در افزايش توليد متابوليت ثانويه در كشت سلولي مي باشند. از طرفي مهندسي ژنتيك گياهي نقش چشمگيري در زمينه شناسايي و دستكاري ژنتيكي آنزيم هاي دخيل در مسير متابوليكي بيوسنتز متابوليت هاي ثانويه ايفا نموده است. انتقال ژن يك ابزار قوي جهت افزايش بازدهي و توليد متابوليت هاي ثانوي هاي است كه محدوديت بازدهي دارند. نشانگرهاي مولكولي به دليل عدم وابستگي به سن، شرايط فيزيولوژيكي و محيطي گياه، ابزاري قدرتمند جهت شناسايي دقيق گونه هاي مهم دارويي، بررسي تنوع ژنتيكي، طبقه بندي ذخائر توارثي و تعيين نقشه ژنتيكي آنها مي باشند.