جزییات کتاب
This timely reference presents, for the first time, new findings in molecular genetics that are applicable to the epidemiology, pathogenesis, neuropathology, clinical features, and management of ataxia-bridging the gap between scientific and clinical practice. Organized by the distinctive ataxia disorders, their pathogenesis, and management-facilitating quick and efficient diagnoses! Providing complementary sections on the anatomy of the spinocerebellar system, its normal function, and a history of ataxia research and management, the Handbook of Ataxia Disorders ·clarifies the impact of identifying the molecular causes of ataxia ·offers in-depth analysis of dominant and recessive and nonhereditary ataxia disorders ·explores the vital connection between the genotypes and phenotypes of various degenerative ataxia disorders ·and more! Written by more than 60 international experts and supplemented with over 2600 literature references, photographs, micrographs, drawings, and tables, the Handbook of Ataxia Disorders is an essential and useful reference for clinical neurologists and neuropathologists, neuropediatricians, geneticists, physiatrists, and medical school students in these disciplines.
درباره نویسنده
برنامه با هم ("Juntos")، برنامه کمکهای نقدی انتقالی با هدف توسعه سرمایه انسانی و شکستن چرخه انتقال فقر بین نسلی است که در ماه فوریه سال ۲۰۰۵، توسط دولت آلخاندرو تولدو در پرو به اجرا گذاشته شد. به موجب این برنامه یارانه سی دلاری نقدی به شرطی به خانوادههای فقیر اعطا میشد که آنها فرزندانشان را به مدارس و مراکز بهداشتی میفرستادند. برای واجد شرایط شدن، این خانوادهها میبایست فرزندانی زیر ۱۴ سال میداشتند و جایی زندگی میکردند که در آنجا حداقل دو نیاز اساسی –از قبیل آب، برق، مدرسه، یا خدمات بهداشتی- مهیا نبود. خانوادههای دریافتکننده میبایست فرزندانشان را در مدارس ثبتنام میکردند و مطمئن میشدند که واکسنها را تزریق کردهاند. مادران میبایست در برنامههای مراقبت پیش از بارداری و کنترلهای پس از بارداری شرکت میکردند. بزرگسالان میبایست کارت شناسایی ملی میداشتند و فرزندان نیز شناسنامه دریافت میکردند. با این شرایط تا حداکثر هشت سال خانوادهها این اعانه را دریافت میکردند. در چهار سال اول خانوادهها میتوانستند این سی دلار را کامل دریافت کنند و در چهار سال آخر کاهش تدریجی تا قطع کامل آن در برنامه بود.
در برخی خانوارها این سی دلار گاه دو برابر درآمد آنها بود. آنها طیفی از برنامهها را برای خرج کردن این مبلغ درذهن داشتند؛ از خرید غذا تا لباس تا خرید حیوانات برای شروع یک کسب و کار. در ابتدا زنان این قراردادها را با دولت امضا میکردند زیرا علاوه بر آنکه تحقیقات نشان میدهد که زنان محتملتر است که پول را در راه رفاه خانوار و آموزش کودکان سرمایهگذاری کنند، در پی مهاجرت شغلی و غیاب شوهرانشان آنها بودند که همچنان در روستاها میماندند.