دانلود کتاب درباره ترجمه‌های عربی خدای‌نامه

خَودای‌نامگ خَدای‌نامه، به معنی «کتاب شاهان» مهم‌ترین اثر تاریخی دورهٔ ساسانی است که در آن نام پادشاهان سلسله‌های ایرانی و وقایع دوران‌های مختلف را، آمیخته با افسانه، ضبط کرده بودند. اصل خدای نامه به زبان پهلوی در دست نیست. در دوران اسلامی خدای نامه با عنوان‌هایی مانند سیرالملوک یا سیر ملوک الفرس و غیره به عربی ترجمه شده‌است. ترجمه‌های خدای نامه به عربی و احتمالاً اصل پهلوی آن مورد استفادهٔ نویسندگان و سرایندگان شاهنامه‌ها از جمله شاهنامه فردوسی به فارسی در قرن چهارم قرار گرفته‌است. در روزگار قدیم شاهنامه نام عمومی همه کتاب‌هایی است که در موضوع داستان‌های باستانی نوشته یا سروده می‌شدند.
خدای نامه نه تنها حوادث زمان پادشاهان را دربرداشته بلکه در آن خطبه‌ها و کلمات قصار و وصایای آنان نیز ذکر شده بود، مثلاً عامری جملاتی را که منقول از عهد شاپور یکم به پسرش هرمز یکماست به روایت خدای نامه آورده‌است. در سرگذشت هر یک از شاهان قصه‌هایی نیز گنجانده می‌شد، مانند داستان‌های، بهرام گور. تدوین کنندگان خدای نامه همچنین از منابع خارجی مانند منبعی سریانی در مورد اسکندراستفاده کرده‌اند.