دانلود کتاب The Poetics of Space

با این‌که باشلار، کتاب‌های بسیاری از خود برجای گذاشته اما این کتاب در میان آثار خود او نیز جایگاه ویژه‌ای را دارد که علت آن‌را باید در سرگذشت علمی این فیلسوف فرانسوی و نیز زمان انتشار آن دانست. باشلار (1962- 1884) که امروزه برای بسیاری به عنوان یکی از چند چهره شاخص پدیدارشناسی معاصر شناخته می‌شود پیشتر به جهت فعالیت‌های فکریش در حوزه «تاریخ» و «فلسفه علم» شهرت داشت؛ دو رشته‌ای که برای سالیان متمادی، کرسی استادیشان را در دانشگاه سوربن به او سپرده بودند. او درخصوص عقل و علیت و علم و روش علمی می‌نوشت تا این‌که به یکباره کتاب «روان‌کاوی آتش» را منتشر کرد و پس از آن، »آب و رویا»، «هوا و حرمت»، «زمین و نقدیس تقدیر» و «زمین و تقدیس قرار»؛ کتاب‌هایی که بیش از هر چیز به مقوله شعر و خیال تعلق داشتند.
بوطیقای فضا را نیز باید اثری از همینن جنس دانست، کتابی که محصول «خیال شاعرانه» است و «از علیت، گریزان».این کتاب، محصول 74 سالگی باشلار است و درواقع جزء آخرین مراحل کار فلسفی او؛ کتابی ثقیل و به لحاظ مفهومی، دیرهضم که به ادبیات خود باشلار شاید باید گفت: «کتابی خوب»؛ چرا که او معتقد است «هر کتاب خوبی به محض آن‌که تمام شد باید از نو خوانده شود. پس از خوانش اول است که خواندن خلاقانه آغاز می‌شود.» مخاطب این کتاب، قطعا برای فهمیدنش نیازمند رجوع مکرر و دوباره خواندن آنست.

«تخیل» در این گروه از آثار باشلار، کلیدواژه اساسی است. او معتقد است «اگر نتوانیم تخیل کنیم قادر به پیش‌بینی نیستیم.» و «خیال‌پردازی، بر ارزش واقعیت می‌افزاید.» به عنوان مثال، از زیرزمین صحبت می‌کند که رویای آن، بر واقعیتش می‌افزاید. او خانه را «ابزار تحلیل روح آدمی» معرفی کرده و به دنبال آنست که نشان دهد چگونه بخش‌های غیرمادیِ ضمیمه شده به بخش‌های مادی و عینی فضا، عمل می‌کنند و به عنوان مثال «چگونه اتاق‌های اسرارآمیز، اتاق‌هایی که محو شده‌اند می‌توانند منزلگاه گذشته‌ای فراموش‌ناشدنی شوند؟» و یا «در گذشته، اطاق شیروانی شاید خیلی کوچک به نظر می‌رسید، در زمستان سرد و در تابستان گرم بود اما اکنون رویاپردازی درباره اتاق زیرشیروانی از آنِ ماست. دشوار می‌توان گفت در اثر چه عاملی اتاق زیر شیروانی، جدا از کوچکی یا بزرگی، گرما یا سرما آرامش‌بخش است.»

او معتقد است که تخیل برای فعال شدن، نیازمند شرایطی است که یکی از مهم‌ترین آن‌ها داشتن فضایی مناسب است. باشلار می‌گوید: «تخیل، به مانند آدمی، ناچیزترین پناه‌ها را جستجو می‌کند.» بنابراین، اگر از او پرسیده شود که مهم‌ترین فایده خانه چیست؟ پاسخ خواهد داد: «خانه، پناهگاه رویاپردازی است.» «خانه، گهواره‌ایست بزرگ.» به همین‌جهت، او معتقد است که انسان‌ها مدیون خانه‌هایشان هستند چرا که آن‌ها بسیاری از خاطرات را در خود جای می‌دهند، اگر که استادانه بنا شده و ماواهایی برای سکونت خاطرات داشته باشند.خانه از نظر او «یکی از بزرگترین قدرت‌های ترکیب‌کننده اندیشه، خاطره و رویای آدمی است.»
باشلار، ارتباطی گسست‌ناپذیر بین خانه و صمیمت قائل است و تاکید دارد که «اغراق در مناظر تماشایی خانه ممکن است صمیمیت خانه را بی‌رنگ سازد.» او خانه را اولین جهان هر کس می‌داند و اهمیتی ویژه برای خانه دوران کودگی قائل است، جایی که هر فرد در آن زاده می‌شود. جایی که حتی اگر به لحاظ فیزیکی محو شود ما در رویاهای شبانه‌مان به آن بازمی‌گردیم.