دانلود کتاب Mongolian Dictionary of Idioms

«فرهنگ اصطلاحات دیوانی دوران مغول»، همان‌گونه که از نامش برمی‌آید، به واژه‌های دیوانی روزگارِ مغولان در ایران می‌پردازد، روزگاری که نزدیک به یک‌ونیم‌سده (۷۵۶-۶۱۶ مَهی) به درازا کشید.
خواستِ نویسنده‌ی فرهنگ از واژه‌های دیوانی آن واژه‌هایی است که به گونه‌ای با سررشته‌داری، دیوان، پیشه‌های درباری، سپاه، باج‌ و مانند آنها بستگی داشته است.
این فرهنگ ۶۶۸ ماده‌‌ی واژگانی را بررسیده است که از این میان ۲۱۶ ماده ماده‌ی بنیادین به شمار می‌آمده‌اند. بررسی ریشه‌شناسی این ماده‌های بنیادین نشان می‌دهد که ۴۸ درسد آنها آلتایی هستند و پس از واژه‌های آلتایی بیشترین واژه‌ها واژه‌های عربی و پارسی‌اند.
زبان چنگیز مغولی بود، لیک به همراه او ترک‌تازان ترک‌زبان نیز به ایران اندر شدند. زبانهای مغولی از نگر ساختمان همانندیهای فراوانی به زبانهای ترکی دارند و این دو زبان از دسته‌ی زبانهای آلتایی به شمار می‌آیند.
گفتنی است که مغولان برای نوشتن دبیره‌ای نداشتند و در سده‌ی ششم مهی از دبیره‌ی اویغوران بهره گرفتند که خود ایشان نیز این دبیره را از سُغدیان ایرانی وام ستاده بودند.