جزییات کتاب
یرواند آبراهامیان استاد ایرانیالاصلِ تاریخ در کالج باروکِ دانشگاه شهر نیویورک است. آبراهامیان در این کتاب به تحلیل تأثیرات متقابل سازمانهای سیاسی و نیروهای اجتماعی ایران از سدهی نوزدهم میلادی تا انقلاب اسلامی ۱۳۵۷ میپردازد. نیروهای اجتماعی را به «گروههای قومی» و «طبقات اجتماعی» تقسیم میکند و با توجه به دستاوردهای جامعهشناسان تأثیرات نظامهای سیاسی بر نظامهای اجتماعی را بررسی میکند. آبراهامیان کارش را با تبیین ساختار اجتماعی سیاسی دورهی قاجار و علل و پیامدهای انقلاب مشروطیت آغاز میکند، با بررسی دورهی رضاشاه و سقوط او و سالهای بحرانی شهریور ۲۰ تا مرداد ۱۳۳۲ ادامه میدهد و بر این دوره، بهویژه تأثیر و تأثرهای نیروهای سیاسی، تأکید میکند، سالهای پس از کودتا را تا آستانهی انقلاب اسلامی به انگیزهی ریشهیابی علل وقوع انقلاب و نیروهای مؤثر در آن از نظر میگذراند و اهم حوادث و نیروهای سیاسی و اجتماعیِ مؤثر این دوره را تجزیه و تحلیل میکند و اینگونه نتیجه میگیرد که علت وقوع انقلاب توسعهی ناهمگونی بود که رژیم محمدرضاشاه، خواه ناخواه، درپیش گرفته بود. آبراهامیان با بررسی نقش مهم اسلام و نیز نقش تعیینکنندهی شخص امامخمینی (ره) در پیروزی انقلاب بررسیاش را به پایان میبرد.
بیگمان ایران بین دو انقلاب کتابی منحصر بهفرد در بررسی تاریخ هفتادسالهی ایران است.
Emphasizing the interaction between political organizations and social forces, Ervand Abrahamian discusses Iranian society and politics during the period between the Constitutional Revolution of 1905-1909 and the Islamic Revolution of 1977-1979. Presented here is a study of the emergence of horizontal divisions, or socio-economic classes, in a country with strong vertical divisions based on ethnicity, religious ideology, and regional particularism. Professor Abrahamian focuses on the class and ethnic roots of the major radical movements in the modem era, particularly the constitutional movement of the 1900s, the communist Tudeh party of the 1940s, the nationalist struggle of the early 1950s, and the Islamic upsurgence of the 1970s. In this examination of the social bases of Iranian politics, Professor Abrahamian draws on archives of the British Foreign Office and India Office that have only recently been opened; newspaper, memoirs, and biographies published in Tehran between 1906 and 1980; proceedings of the Iranian Majles and Senate; interviews with retired and active politicians; and pamphlets, books, and periodicals distributed by exiled groups in Europe and North America in the period between 1953 and 1980. Professor Abrahamian explores the impact of socio-economic change on the political structure, especially under the reigns of Reza Shah and Muhammad Reza Shah, and throws fresh light on the significance of the Tudeh party and the failure of the Shah's regime from 1953 to 1978.
درباره نویسنده
یرواند آبراهامیان (به ارمنی: Երուանդ Աբրահամեան)،(متولد ۱۳۱۹ در تهران) تاریخنگار ارمنی-آمریکایی زاده ایران است.