دانلود کتاب A Farewell to Arms

وداع با اسلحه از آن دست متن های ادبی است که به جایگاهی فراتر از آن چه مد نظر نویسنده اش بوده دست یافته است. بله، بدون شک با رمانی طرف هستیم که می خواهد وحشت و خفقان جنگ، به ویژه جنگ جهانی اول را به تصویر بکشد. این چیزی بود که خود همینگوی در مقدمه ای که بعدا برای این کتاب نوشت، مطرح کرد. این رمان که کمی بعد از جنگ جهانی خانمان سوز دوم نوشته شده، مملو از نفرت و بیزاری از جنگ است. ولی در عین حال یک مساله دیگر را هم به رخ می کشد. نوعی شور و علاقه عجیب. علاقه به خلاقیت، نویسندگی و نوعی ادبیات ناب که همینگوی موفق شده بود به آن دست یابد.

خود نویسنده در جایی گفته است: «یادم است تقریبا هر روز در دنیای این کتاب زندگی می کردم و به این فکر می کردم که قرار است بقیه اش را چه کار کنم. وقتی این کشور، مردم و ماجراها را خلق می کردم خوشحال تر از همیشه بودم. هر روز کتاب را از اول تا جایی که نوشته بودم می خواندم. هر وقت که از کار خودم راضی بودم و می دانستم فردا باید از کجا شروع کنم، دوباره کار را متوقف می کردم.»

چیزی که این جا خواندید در اصل دستورالعمل فرآیند ساخت یک اثر ادبی شاهکار بود. نوعی لذت فزاینده اصیل که تنها در هنرمندی سر برمی آورد که تا این حد احساس رضایت دارد. چرا که می داند اثری که در حال خلق آن است همان است که مد نظر داشته است. بدون تردید شرط لازم برای خلق چنین اثری، برخورداری از سطحی از نبوغ است.

همینگوی در ادامه می گوید: «این که کتاب در این حد غم انگیز بود مرا ناراحت نمی کرد. چرا که من معتقدم زندگی اساسا یک تراژدی است و می دانستم تنها یک مسیر برای به پایان رساندن این داستان وجود دارد. ولی مساله مهم این بود که تو موفق شده بودی چنین چیزی بنویسی، اثری خلق کنی که خودت هم هنگام خواندنش احساس رضایت داشته باشی، و مهم تر این که تو می توانستی هر روز این کار لذت بخش را انجام دهی. این باعث می شد من بیش تر از همیشه از کار خود لذت ببرم و به بقیه مسائل توجهی نکنم.»

نکته اصلی هم همین است. به لطف مورخانی که بعدا در این باره تحقیق کردند، الان دیگر همه می دانیم که همینگوی در جنگ جهانی اول به عنوان سرباز خدمت نکرده است و با اگنس ون کوروسکی که می گویند منبع الهام او برای خلق شخصیت کاترین بوده است، ازدواج نکرده است. داستان آن ها با داستان کتاب کاملا متفاوت بوده است. ولی صرف نظر از همه این مسائل، آن چه که این کتاب را تا این حد قوی و اثرگذار کرده است، حقیقتی دیگر است.