دانلود کتاب A Midsummer Night's Dream

نمایشنامه رویای شب نیمه‌ تابستان، اثری دیگر از ویلیام شکسپیر که گاهی با خواندن آن ممکن است بخندیم و باری دیگر شاید بگرییم. در این اثر تاریخی صحنه‌های غم‌ انگیز و خنده‌ آور را همچون واقعی ببینید.
در اوایل قرن شانزدهم میلادی در دهکده‌ای نزدیک شهر استرتفورد در ایالت واریک انگلستان زارعی موسوم به ریچارد شکسپیر زندگی می‌کرد. یکی از پسران او به نام "جان" در حدود سال 1551 به شهر استرتفورد آمد و در آن جا به شغل پوست فروشی پرداخت و "ماری آردن" دختر یک کشاورز ثروتمند را به همسری برگزید. ماری در 26 آوریل 1564 پسری به دنیا آورد و نامش را "ویلیام" گذاشت. این کودک به تدریج پسری فعال، شوخ و شیطان شد، به مدرسه رفت و مقداری لاتین و یونانی فرا گرفت. ولی به علت کسادی شغل پدرش ناچار شد برای امرار معاش، مدرسه را ترک کند و شغلی برای خود برگزیند. برخی می‌گویند اول شاگرد قصاب شد و از دوران نوجوانی به قدری به ادبیات دلبستگی داشت که معاصرین او نقل کرده‌اند، در موقع کشتن گوساله خطابه می‌سرود و شعر می‌گفت.
شکسپیر در حقیقت شاعر انسانیت و نقاش خصایل خوب و بد انسانی است. نمایشنامه‌های تاریخی او به وقایع بی روح و کهنه، روح تازه‌ای می‌بخشند و شخصیت‌های ادوار مختلف تاریخ را با طرز فکر و عادات و خصوصیات هر دوره برای خواننده و بیننده مجسم می‌سازند. قدرت او در تلفیق و ترکیب صحنه‌های واقعی پراکنده، به صورت یک جریان واحد و مربوط به هم حاکی از زبردستی بی نظیر او در فن نمایش است. نمونه این هنر را می‌توان در تشریح دوره نفرت انگیز سلطنت "جان" یا کناره گیری "ریچارد دوم" یا مصیبت‌های "هنری چهارم" یافت. هنر او در مجسم ساختن صحنه‌های غم انگیز و خنده آور به اوجی می‌رسد که بی سابقه است. او قادر است تماشاچی را بی اختیار به خنده وا دارد یا اشک‌های تأثر او را سرازیر سازد.
نمایشنامه‌های او از لحاظ تنوع موضوع، غنی بودن لغت، طرز تشریح وقایع و وحدت هدف و نتیجه، کم نظیر است، او همانند یک روانشناس واقعی می‌داند که چطور صحنه‌های غم انگیز را با صحنه‌های کمدی تلفیق کند، تا جنبه‌های مختلف حواس پنجگانه را اقناع نماید و با ایجاد اوضاع متضاد، احساس معین یا نکته مخصوص را تاکید کند و از شدت عمل و پیمودن راه افراط خودداری نماید.
افکار و عقایدی که شخصیت‌های نمایشنامه‌های شکسپیر ابراز می‌دارند، به قدری متنوع و در بسیاری از موارد متضاد است که باید آن را متعلق به خود آن‌ها دانست و نمی‌توان گفت همه آن‌ها نماینده افکار شکسپیر است؛ چون دلیل برتری یک نویسنده این است که خود را به انواع نظریه‌ها مسلط سازد به طوری که نتوان او را به صورت معین و مشخص شناخت.
به همان درجه که سعدی، حافظ و فردوسی مظهر تفکر و زبان ادبیات و ایرانی هستند و گفته‌های آنان زبانزد خاص و عام است، شکسپیر هم در تمدن انگلستان مقامی بسیار ارجمند دارد که شواهد آن در تشکیل انجمن‌های مخصوص برای قرائت نمایشنامه‌های او، دسته‌های سیار یا ثابت هنر پیشگان حرفه‌ای یا تفننی به نام "گروه شکسپیر" و همچنین تصاویر و مجسمه‌های متعدد از او و بازیگران نمایشنامه‌های او، نامگذاری خیابان‌ها، خانه‌ها و حتی میکده‌ها به نام او کاملاً مشهود و محقق است. حتی جملات و گفته‌های او به صورت کلمات قصار و ضرب المثل در گفتگوهای روزمره به گوش می‌رسد، بدون این که گوینده یا شنونده از منبع حقیقی آن آگاه باشد.