جزییات کتاب
وجدان زنو یا اعترافات زنو رمانی از ایتالو اسووو نویسندهٔ ایتالیایی است. این رمان در سال ۱۹۲۳ منتشر شدهاست.
در مورد رمان
کتاب، تشکیل شده از خاطرات زنو کاسینی که به اصرار روانپزشکش آن را نوشته و نشان دهنده علاقه نویسنده به تئوریهای زیگموند فروید است. این رمان هم مثل نوشتههای قبلی اسووو از طرف منتقدین و خوانندگان ایتالیایی کاملآ نادیده گرفته شد. به شکلی که اگر تلاشهای جیمز جویس برای ترجمه و چاپ آن در پاریس نبود شاید تا به حال از بین رفته بود. در واقع تلاشهای جویس برای معرفی کتاب به منتقدین فرانسوی و ستایشی که آنها از این اثر به عمل آوردند باعث توجه منتقدین ایتالیایی به آن شد. در یادداشت مترجم فارسی وجدان زنو آمدهاست که: شوپنهاور معتقد است که اگر به کل هستی بشر بنگریم جز تراژدی چیزی در آن نخواهیم یافت، در حالی که اگر به جزئیات آن توجه کنیم طنز و کمدی را جلوه گر مییابیم. در وجدان زنو همین دو جنبهٔ زندگی انسان به نحوی استادانه ترسیم شدهاست. وقتی که از ادبیات جدید اروپا صحبت میکنیم و بلافاصله به یاد جیمز جویس،پیراندلو، کافکا، پروست، لارنس، ژید و توماس مان میافتیم، نباید فراموش کنیم که ایتالو اسووو چه از جهت اصالت سبک و چه از جهت غنای ادبی از زمره این پیشگامان ادبیات نوین اروپاست؛ و این سخن آندره تریو را درباره وجدان زنو از یاد نبریم: «یک شاهکار عظیم و باور نکردنی … در طول یک قرن احتمال دارد فقط پنج یا شش اثر به این غنا و عظمت خلق شود.»
(Book Jacket Status: Jacketed)The modern Italian classic discovered and championed by James Joyce, Zeno’s Conscience is a marvel of psychological insight, published here in a fine new translation by William Weaver–the first in more than seventy years.Italo Svevo’s masterpiece tells the story of a hapless, doubting, guilt-ridden man paralyzed by fits of ecstasy and despair and tickled by his own cleverness. His doctor advises him, as a form of therapy, to write his memoirs; in doing so, Zeno reconstructs and ultimately reshapes the events of his life into a palatable reality for himself–a reality, however, founded on compromise, delusion, and rationalization.With cigarette in hand, Zeno sets out in search of health and happiness, hoping along the way to free himself from countless vices, not least of which is his accursed “last cigarette!” (Zeno’s famously ineffectual refrain is inevitably followed by a lapse in resolve.) His amorous wanderings win him the shrill affections of an aspiring coloratura, and his confidence in his financial savoir-faire involves him in a hopeless speculative enterprise. Meanwhile, his trusting wife reliably awaits his return at appointed mealtimes. Zeno’s adventures rise to antic heights in this pioneering psychoanalytic novel, as his restlessly self-preserving commentary inventively embroiders the truth. Absorbing and devilishly entertaining, Zeno’s Conscience is at once a comedy of errors, a sly testimonial to the joys of procrastination, and a surpassingly lucid vision of human nature by one of the most important Italian literary figures of the twentieth century.