جزییات کتاب
کتاب «آن هنگام که نفس هوا میشود» نوشته پال کالانیتی (۲۰۱۵-۱۹۷۷)، جراح مغز و اعصاب هندی-آمریکایی، است.
این کتاب عنوان پرفروشترین کتاب سال ۲۰۱۶ نیویورک تایمز را به دست آورده است.
بیشک مرگ به عنوان مهم ترین مساله و پرسش بشر در طول تاریخ هنوز و همچنان ذهن ما را به خود مشغول کرده است.
نحوه مواجه با مرگ و پذیرش یا عدم پذیرش آن، داستانی همیشگی است که در هنر بیشترین نمود را داشته است. کلانثی نیز در کتاب خود، مواجه شخصیاش را با مرگ، به خوبی به تصویر کشیده است.
او در آخرین سال دوره آموزشیاش متوجه میشود که به سرطان ریه مبتلا است و همین دستمایه نوشتن ِ این کتاب میشود. نویسنده توانسته تمام آن لحظات تکان دهنده، رنجآور و در عین حال پرامید را پیش روی مخاطبان قرار دهد و همین نوع روایت است که باعث شده توجه بسیاری از خوانندگان به زندگینامه او جلب شود.
در پیشگفتارکتاب «آن هنگام که نفس هوا میشود» میخوانیم:
«همانطور که این متن را مینوشتم، به ذهنم رسید شاید بهتر باشد این پیشگفتار، پیگفتار این کتاب در نظر گرفته شود. چون زمانیکه به دست پال کالانیتی میرسد، مفهوم زمان بهکلی دگرگون شده است. در وهلهی اول – یا شاید آخر- من پال را بعد از مرگش شناختم. (کمی صبر کنید) یعنی زمانی به شناخت کامل او دست یافتم که زندگیاش به پایان رسیده بود.
در یک بعدازظهر به یاد ماندنی، اوایل فوریه ۲۰۱۴، در استنفورد ملاقاتش کردم. بهتازگی در صفحهی روبهروی سرمقاله مطلبی با عنوان «چقدر از زمانم باقیست؟» در نیویورک تایمز چاپ کرده بود. مقالهای که واکنشهای شدیدی برانگیخت و موجب فوران احساسات در خوانندهها شد. در روزهای پس از آن پخش مقاله بهطور تصاعدی بالا رفت. (من متخصص بیماریهای عفونی هستم، پس اگر نگفتم مقاله مثل یک ویروس پخش شد، من را ببخشید.) به دنبال چاپ این مقاله، خواست به دیدن من بیاید، تا گپی بزنیم، و اطلاعاتی دربارهی واسطههای ادبی، ویراستاران، و روند چاپ کتاب بگیرد. دوست داشت کتابی بنویسد، این کتاب، همین که اکنون در دست شما است. به یاد دارم که خورشید از لابهلای شاخههای ماگنولیای بیرون دفترم به داخل میتابید و این صحنه را روشن میکرد. پال جلوی من نشسته بود، با دستهای زیبای بینهایت آرامش، ریشِ پرپشتِ پیامبر گونهاش، و آن چشمهای تیره، که من را ارزیابی میکردند. این تصویر، در ذهنم ویژگیای وِرمیر-گونه دارد، با وضوح یک اتاق تاریک. یادم میآید به خود میگفتم، باید این را بهخاطر بسپاری. چون چیزی که روی پردهی چشمانم نقش میبست، ارزشمند بود و چون با تشخیص بیماریِ پال، نه تنها از فناپذیریِ او، بلکه از فناپذیریِ خودم هم آگاه شده بودم».
#1 NEW YORK TIMES BESTSELLER • For readers of Atul Gawande, Andrew Solomon, and Anne Lamott, this inspiring, exquisitely observed memoir finds hope and beauty in the face of insurmountable odds as an idealistic young neurosurgeon attempts to answer the question What makes a life worth living?At the age of thirty-six, on the verge of completing a decade’s worth of training as a neurosurgeon, Paul Kalanithi was diagnosed with stage IV lung cancer. One day he was a doctor treating the dying, and the next he was a patient struggling to live. And just like that, the future he and his wife had imagined evaporated. When Breath Becomes Air chronicles Kalanithi’s transformation from a naïve medical student “possessed,” as he wrote, “by the question of what, given that all organisms die, makes a virtuous and meaningful life” into a neurosurgeon at Stanford working in the brain, the most critical place for human identity, and finally into a patient and new father confronting his own mortality. What makes life worth living in the face of death? What do you do when the future, no longer a ladder toward your goals in life, flattens out into a perpetual present? What does it mean to have a child, to nurture a new life as another fades away? These are some of the questions Kalanithi wrestles with in this profoundly moving, exquisitely observed memoir. Paul Kalanithi died in March 2015, while working on this book, yet his words live on as a guide and a gift to us all. “I began to realize that coming face to face with my own mortality, in a sense, had changed nothing and everything,” he wrote. “Seven words from Samuel Beckett began to repeat in my head: ‘I can’t go on. I’ll go on.’” When Breath Becomes Air is an unforgettable, life-affirming reflection on the challenge of facing death and on the relationship between doctor and patient, from a brilliant writer who became both.Praise for When Breath Becomes Air“I guarantee that finishing this book and then forgetting about it is simply not an option. . . . Part of this book’s tremendous impact comes from the obvious fact that its author was such a brilliant polymath. And part comes from the way he conveys what happened to him—passionately working and striving, deferring gratification, waiting to live, learning to die—so well. None of it is maudlin. Nothing is exaggerated. As he wrote to a friend: ‘It’s just tragic enough and just imaginable enough.’ And just important enough to be unmissable.”—Janet Maslin, The New York Times “An emotional investment well worth making: a moving and thoughtful memoir of family, medicine and literature. It is, despite its grim undertone, accidentally inspiring.”—The Washington Post “Possesses the gravity and wisdom of an ancient Greek tragedy . . . [Kalanithi] delivers his chronicle in austere, beautiful prose. The book brims with insightful reflections on mortality that are especially poignant coming from a trained physician familiar with what lies ahead.”—The Boston Globe “Devastating and spectacular . . . [Kalanithi] is so likeable, so relatable, and so humble, that you become immersed in his world and forget where it’s all heading.”—USA Today “It’s [Kalanithi’s] unsentimental approach that makes When Breath Becomes Air so original—and so devastating. . . . Its only fault is that the book, like his life, ends much too early.”—Entertainment Weekly“Split my head open with its beauty.”—Cheryl Strayed