دانلود کتاب Capitalism in the Age of Globalization: The Management of Contemporary Society

از نظر سمير امين، جهاني شدن همان گسترش جهاني نظام سرمايه داري است. او تعريف مشخصي از جهاني شدن به دست نمي دهد ولي زماني که از جهاني شدن قديم و جديد صحبت مي کند، مراد او فراگيري جهاني نظام سرمايه داري و غالب شدن ساز و کارها و فرماسيونهاي خاصي از سرمايه داري در عرصه جهاني است. از نظر او الگوهاي حاکم بر نظام جهاني سرمايه داري در دورانهاي چهارگانه فوق با هم متفاوت است، اما ذات و جوهره آنچه او جهاني شدن مي خواند، تغييري نکرده است. از نظر وي تحول تدريجي در عرصه جهاني، نظم جديدي ايجاد نمي کند، بلکه شکلها و فرماسيونهاي قطبي شدن و نحوه استثمار را تغيير داده و مدلهاي جديدي را در اين زمينه ارائه مي کند. در عرصه جهاني به دليل آنکه سازمان سياسي- اجتماعي تازه اي فراتر از دولت- ملتها پديد نيامده و سازمانهاي تازه اي که بتواند رشد کشورهاي آسيايي و امريکاي لاتين را در کنار به حاشيه رفتن کامل افريقاييها، در خود جذب کند، شکل نگرفته است، هرج و مرج و در هم ريختگي وجود دارد. از نظر سمير امين جهاني شدن در مرحله جديد يعني در سرآغاز قرن بيست و يکم با انحصار در پنج حوزه اصلي از سوي مرکز نظام سرمايه داري همراه است. وي آنچه را «انحصارات پنجگانه» مي نامد، نتيجه و نشانه قطبي شدن جهان و بنياد اصلي استثمار پيرامون از سوي مرکز دانسته و روند شکل گيري آن را به هيچ وجه طبيعي تلقي نمي کند.