دانلود کتاب Η φαιά πανούκλα

Ο Γκερέν, ένας γάλλος αναρχοκομμουνιστής, ήταν ένας από τους πρώτους που ανέλυσαν με οξυδέρκεια το φασισμό στη δεκαετία του ’30. Αποκάλυψε τους δεσμούς του φασισμού με το μεγάλο κεφάλαιο, αλλά και εκείνα τα δημαγωγικά στοιχεία που του επέτρεψαν να αποκτήσει πρόσβαση σε μαζικά ακροατήρια. Κατέδειξε διεισδυτικά την κοινή, έστω διαφορετικά μεταμφιεσμένη, εφησύχαση των αντιπάλων του φασισμού, σοσιαλιστών και κομμουνιστών, και προσέγγισε εκείνη την περίοδο τον Τρότσκι.Το παρόν έργο του περιέχει ένα εισαγωγικό κριτικό δοκίμιο του 1954 για την άνοδο του ναζισμού και τις εντυπώσεις του από δυο ταξίδια που πραγματοποίησε στη Γερμανία, το ένα πριν και το άλλο λίγο μετά την άνοδο των ναζί στην εξουσία. Τη δεύτερη φορά θα γυρίσει με ποδήλατο τη χώρα, κρύβοντας με κίνδυνο της ζωής του ρεπορτάζ και υλικά στους σωλήνες του ποδηλάτου του. Παρευρίσκεται σε συγκεντρώσεις των ναζί, μιλά με υποστηρικτές τους, αλλά και συζητά με αγωνιστές της βάσης των σοσιαλιστικού και του κομμουνιστικού κόμματος, απογοητευμένους και προδομένους από την ηγεσία τους, αλλά ακόμη μαχητικούς. Είναι αυτή η ζωντανή εξιστόρηση που το καθιστά πολύτιμη πηγή, δίνοντας γλαφυρά το κλίμα της εποχής που συχνά διαφεύγει από τις θεωρητικές αναλύσεις.Ο Γκερέν αρνείται έντονα ότι ο ναζισμός είχε οτιδήποτε να κάνει, ακόμη και στις τεχνικές του, με την Οκτωβριανή Επανάσταση. «Αντίθετα μ’ αυτό που υποστήριξε ο Μαλαπάρτε, ο φασισμός δεν διδάχτηκε και πολλά πράγματα από την Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917, που δεν ήταν “πραξικόπημα” αλλά ένα γιγάντιο κίνημα μαζών που βρισκόταν στους αντίποδες του Führerprinzip. Αντίθετα, έμαθε πολλά απ’ το σταλινισμό» (σελ. 25).Συνοψίζει τα μαθήματα από το φασισμό σε ένα απλό περιστατικό:«Η Αριστερά είχε ακόμα και τους μικροαστούς της, που δεν τους άρεσε καθόλου να τους ανησυχούν. Ακούω ακόμα τη μακαρίτισσα Σουζάνα Μπυισόν, της Σοσιαλιστικής Ομοσπονδίας του Σηκουάνα, να φωνάζει: “Μικροί μου φίλοι, φωνάζοντας διαρκώς για το φασιστικό κίνδυνο, θα τον κάνετε στο τέλος να γεννηθεί!” Λίγα χρόνια μετά έμελε να πεθάνει στα χέρια των ναζιστών δημίων» (σελ. 11).