دانلود کتاب The Confessions of Rousseau

ژان-ژاک روسو (به فرانسوی: Jean-Jacques Rousseau) (زادهٔ ۲۸ ژوئن ۱۷۱۲ - درگذشتهٔ ۲ ژوئیه ۱۷۷۸) متفکر سوئیسی، در سدهٔ هجدهم و اوج دورهٔ روشنگری اروپا می‌زیست. اندیشه‌های او در زمینه‌های سیاسی، ادبی و تربیتی، تأثیر بزرگی بر معاصران گذاشت. نقش فکری او که سال‌ها در پاریس عمر سپری کرد، به عنوان یکی از راه‌گشایان آرمان‌های انقلاب کبیر فرانسه قابل انکار نیست. اگر چه روسو، از نخستین روشنگرانی است که مفهوم حقوق بشر را بطور مشخص به کار گرفت، اما نزد او از این مفهوم تنها می‌توان به معنایی ویژه و محدود سخن به میان آورد. در مجموع باید گفت که وی رادیکال‌تر از هابس و جان لاک و شارل دو مونتسکیو می‌اندیشید. شاید به همین دلیل است که برخی از پژوهشگران تاریخ اندیشه، وی را اساساً در تداوم سنت فکری عصر روشنگری نمی‌دانند، بلکه اندیشهٔ او را بیشتر در نقد فلسفهٔ روشنگری ارزیابی می‌کنند. برای روسو، صرف نظر کردن انسان از آزادی، به معنی صرف نظر کردن از خصلت انسانی و «حق بشری» است. روسو تلاش می‌کند، نوعی هماهنگی میان آزادی فردی و جمعی ایجاد نماید. وی این کار را در اثر معروف خود قرارداد اجتماعی که در سال ۱۷۶۲ میلادی نوشته شد، انجام می‌دهد. یکی دیگر از کتاب‌های مهم روسو به نام امیل در زمینه تربیت کودکان است.


ژان ژاک روسو فیلسوف بودند. فیلسوفی یکسره رها از بندهای اخلاقی، که در زمانه ی ایشاتن بر فیلسوفان بار شده بود، و بر گرده شان سنگینی میکرد. روسو شخصیتی یگانه بودند، شخصیتی که همزمان از ایشان، انسانی محبوب، و منفور میساخت. در طول زندگی پرفراز و نشیب و سرخوشانه خویش با بزرگان عصر روشنگری؛ همچون: ولتر، هیوم، دیدرو، و اصحاب دایرة المعارف؛ دوستی، و نیز دشمنی داشتند. نگاه صریحشان به طبیعت انسان و دفاع ایشان از قانون، و قراردادهای اجتماعی، در عین دشمنی اش با نهادهای اجتماعی، تابلویی ناساز و دلربا از اندیشه ی روسو به دست میدهد، که همدوره های ایشان تاب بردباری در برابر آن دیدگاهها را نداشتند.