دانلود کتاب The Hidden Dimension

فرهنگ به عنوان پدیده ارتباطی محور اصلی بحث در این کتاب، فضای شخصی و اجتماعی و درک انسان از آن می‌باشد. لغت proxemics هم جواری در فضا و مکان اصطلاحی است که من برای مشاهدات به هم مرتبط و تئوری‌های استفاده بشر از فضا به عنوان یک شرح و بسط تخصصی از فرهنگ به کار گرفته ام.
در دهه ۱۹۳۰ بنجامین لی ورف یک شیمیدان و مهندس تمام وقت که در زمینه زبان شناسی یک آماتور بود، مطالعاتی را شروع کرد. به گفته او، زبان بیش از یک وسیله ارتباطی برای بیان تفکرات است. در حقیقت، عنصر عمده‌ای در شکل گیری تفکرات می‌باشد. به علاوه با توجه به شکلی از زندگی روزانه خودمان در می‌یابیم که بسیاری از ادراکات و دریافت‌های بشر از جهان اطراف خودش توسط زبانی که صحبت می کند طرح ریزی و همانند کامپیوتری برنامه ریزی می شود. مردم فرهنگ های مختلف نه تنها به زبان های متفاوتی تکلم می کنند بلکه، آنچه که احتمالا دارای اهمیت بیشتری می باشد این است که در جهان های حسی مختلفی زندگی می کنند. بدین ترتیب تجربه نمی تواند به عنوان یک نقطه مرجع پایداری به حساب بیاید، به دلیل اینکه این تجربه در محیطی اتفاق می‌افتد که توسط انسان قالب ریزی شده است.
انسان از سایر حیوانات به این دلیل متمایز می گردد که به دقت توانسته است کاری را انجام دهد که من آن را با عبارت تکامل ترکیب موجود زنده extension of his organism بیان می کنم. بشر با تکمیل نیازهای حیاتی اش، توانایی آن را یافته است تا عملکرد های متنوعی را بهبود بخشد، یا تخصصی نماید. کامپیوتر، موجب توسعه بخشی از مغز می‌باشد، تلفن باعث گسترش صدا، چرخ باعث بسط پاها می گردد. زبان دامنه تجربیات و مشاهدات بشر را در زمان و مکان بسط می دهد، در حالی که نوشتن باعث بسط و گسترش دامنه زبان می گردد. بشر دامنه عملکردهای خود را به درجه ای توسعه داده است که احتمال دارد انسانیت او را که ریشه از ماهیت حیوانی می گیرد، فراموش کنیم.
بشر بعد جدیدی خلق کرده، یعنی بعد فرهنگی، که هم جواری ها در فضا و مکان تنها بخشی از آن است. انسان اکنون در وضعیتی می‌باشد که واقعاً کل جهانی را که در آن زندگی می کند خلق می‌کند، چیزی که رفتار شناسان از آن به عنوان بیو توپ Biotope یا محیط زندگی یاد می کنند.
همانطور که بشر به بسط و گسترش فرهنگ می‌پردازد خودش را نیز رام و اهلی کرده و در این فرآیند یک مجموعه جدیدی از جهان ها، که هر کدام با دیگری تفاوت دارد ایجاد می‌شود. به طوری که آنچه باعث ازدحام جمعیت در یک فرهنگ می‌گردد، لزوماً باعث ازدحام در دیگری نمی شود.

Summary by mehdirashidy