دانلود کتاب Teodor Adorno. Teoria estetica

در نوشتار حاضر به رئوس عمدهء آرای تئودور آدورنو دربارهء زیبایی شناسی و هنر می پردازیم.آدورنو علاوه بر اینکه در حوزه های علوم اجتماعی،فلسفه و علوم انسانی پژوهشها و تحقیقات ارزشمندی انجام داده در حوزهء فلسفهء هنر و زیبایی شناسی نیز تحلیلها و الگوهای نظری و رویکردهای پیچیده و در خور تأملی ارائه کرده است.به همین سبب در این نوشتار با اشاره به نظریات فلسفی وی در قالبهای متنوعی چون دیالکتیک منفی،نقد فرهنگ،حقیقت ناخواسته و… جایگاه و موقعیت گفتمان زیباشانسیک آدورنو و فرایند تحول آن را مورد بررسی قرار داده ایم.نظریهء زیبایی شناسی آدورنو،جایگاهی محوری و کانونی در منظومهء نظریهء انتقادی در قرائت وی دراد.در این بحث،دیدگاههای او را از لابه لای اثر ماندگار و تأثیرگذار وی یعنی کتاب نظریهء زیبایی شناسی استخراج و تحلیل کرده ایم.
دغدغهء همیشگی آدرنو نسبت به هنر مستقل و هنر معتبر و طرح مقولهء«استقلال هنر»مطالعات زیباشناسیک وی را کاملا از مطالعات سایر نظریه پردازان انتقادی در باب هنر و زیبایی شناسی متمایز ساخته است.این موضوع که مضمون محوری و اساسی کتاب نظریهء زیبایی شناسی وی قرار گرفته است،در بخش دیگر نوشتار پیش روی،به دلیل موضع چالش انگیز و متناقض آن در نظریه و گفتمان هنر قرن بیستم،بررسی و تحلیل شده است؛به ویژه این دیدگاه آدورنو که «استقلال هنر و قائل شدن کار ویژه ای اقتدارگرا،دستوری و کلیشه ای برای آن،این امکان را به هنر می دهد که به منزلهء نقد جامعه عمل کند.»

- مقدمه
تئودور آدورنو بدون تردید یکی از پیچیده ترین و دیریاب ترین نظریه پردازان انتقادی مؤسسهء تحقیقات اجتماعی وابسته به دانشگاه فرانکفورت(مکتب فرانکفورت بعدی)است.به ویژه فهم نظریات وی در حوزهء تخصصی موسیقی،نقد هنر،زیبایی شناسی و فلسفهء هنر دشوارتر از دیگر حوزه هاست.
سبک و شیوهء نگارش آدورنو در عین فخیم و فاخر بودن،از صلابت و سنگینی شعرگونه ای برخوردار است که از حضور نوعی بوطیقای خاص در گفتمان ادبی و هنری وی حکایت دارد.او در گفتمانهای فلسفی،اجتماعی و سیاسی نیز همین سیاق را پی می گیرد.به همین دلیل هیچ گاه سعی نکرد آرا و نظریات پیچیده و تزهای انتقادی خود را در قالبهای سادهء محاورانه و به زبان روزمره یا به مدد اصطلاحات کوچه و بازار و تعابیر رایج و معمول بیان کند.به تعبیر مارتین جی از شنوندگان و مخاطبان آثار موسیقیایی،هنری،ادبی و نظری نه صرف غور و تأمل،که عمل هدفمند و متضمن مقصود را خواهان بود.