دانلود کتاب Heinz Guderian (Command 13)

هاینتس ویلهلم گودریان (به آلمانی: Heinz Wilhelm Guderian) (زاده ۱۷ ژوئن ۱۸۸۸ - مرگ ۱۴ مه ۱۹۵۴) ژنرال ارتش آلمان در دوره رایش سوم و از ۲۱ ژوئیه ۱۹۴۴ تا ۲۸ مارس ۱۹۴۵ رئیس ستاد مشترک ورماخت بود.
او در ۱۷ ژوئیه ۱۸۸۸ در شهر خومنو آلمان در جنوب منطقه دانزیگ متولد شد. او دانش آموخته مدرسه نظامی بود و پس از آن با درجه ستوان سومی در گردان دهم که تحت فرماندهی پدرش بود به خدمت مشغول شد. سپس با گذراندن دوره دانشکده جنگ در ۱۹۰۸ درجه ستوان دومی را دریافت نمود و دوباره به گردان پیشین خود پیوست. در ۱۹۱۳ گودریان با مارگارت گورن ازدواج کرد. آن ها دارای دو فرزند پسر شدند که هر دو نیز در جنگ جهانی اول در لشکرهای زرهی وارد نبرد شدند. تا قبل از وقوع جنگ جهانی دوم هاینز گودریان برای گذراندن دوره فرماندهی ستاد به آکادمی نظامی برلین فرستاده شد. در نوامبر ۱۹۱۴ به درجه ستوان یکمی ارتقا داده شد و مدتی بعد نیز سروان شد. در طول جنگ جهانی اول به واحدهای متعددی اعزام شد و پست های گوناگونی را عهده دار گردید و نبردهای وردن و مارن را نظاره کرد. طی یکی از نبردها موفق به دریافت مدال صلیب آهنین درجه یک گردید. در اوایل ۱۹۱۸ او نبرد سدان را مورد بررسی و بازبینی مجدد قرار داد و آنچنان توانایی خود را در حل مشکلات تاکتیکی با استفاده از عملیات های غیر متعارف به اثبات رساند که اساتیدش در دانشگاه جنگ تحت تأثیر قرار گرفتند و او برای ورود به ستاد کل ارتش توصیه نمودند.
گودریان بعد از جنگ اول جهانی در ارتش آلمان که بر اثر عهدنامه ورسای شمار سربازانش به یکصد هزار نفر کاهش پیدا کرده بود همچنان در ارتش باقی ماند. گودریان شروع به نوشتن مقالاتی دربارهٔ واحدهای موتوریزه کرد و در پی آن مأمور تشکیل اولین واحد موتوریزه شد. این واحدهای موتوریزه ابتدا برای امور لجستیکی در جبهه به کار می رفتند. عمده تجهیزات آن ها چند کامیون و خودرو و موتورسیکلت بود. در ۱۹۲۷ گودریان به درجه سرگردی رسید. در تمام این مدت او در تلاش برای یافتن و بدست آوردن و هرگونه وسیله نقلیه موتوری بود که بتوان از آن به عنوان خودروی رزمی در میدان جنگ استفاده کرد. تسلط او بر زبان های خارجی موجب ترجمه آثار استراتژیست و مورخ سروان لیدل هارت و نظریه پردازان جی اف سی فولر و همچنین نوشته به اندازه کافی جالب توجه شارل دوگل بود. دوگل ددر آن زمان ناشناخته بود ولی به اهمیت تانک در نبردهای نوین پی برده بود. گودریان از رهنمودهای ارائه شده توسط این کارشناسان بهره برد. حرکت توسعه ای گودریان این بر پایه تئوری هایی نوشته شده بود؛ که بر اساس جنگ بدون پیاده نظام و متکی بر قدرت زره و سرعت مانور تانک ها و با پشتیبانی وسایل نقلیه زرهی و سربازان مکانیزه پی ریزی شده بود. در این مقالات تانک به عنوان عنصر اصلی میدان نبرد معرفی گردیده بود. به خاطر شایستگی گودریان نیروی زرهی تبدیل به هسته اصلی قدرت ارتش آلمان در طول جنگ جهانی دوم گردید و با حمایت مناسب سپهبد فن زکت (به آلمانی: Seeckt) رئیس وقت ستاد ارتش آلمان نیروی زرهی به عنوان عنصر اصلی بلیتسکریگ (Blitzkrieg) جایگاه مناسب خود را یافت.
گودریان در زمانی که آلمان اجازه تولید تانک نداشت در سال ۱۹۲۹ طی سفری به اتحاد شوروی از محل سری آزمایش توانایی تانک در کازان روسیه بازدید کرد. در این هنگام آلمان با شوروی پیمان محرمانه برای تبادل دانش نظامی داشت. در این دوران گودریان با درجه سرهنگ دومی فرمانده یگان های ترابری موتوریزه و همچنین استاد آکادمی نظامی برلین در ترابری رسته موتوریزه بود. در سال ۱۹۳۳ گودریان سرهنگ تمام شد. گودریان سرسختانه به نوشتن مقالات خود در زمینه خودروهای زرهی ادامه داد و کمک های شایانی نیز در حل مشکلات فنی اولین تانک تولید شده در آلمان پس از جنگ جهانی اول کرد.