کتاب های Anu

آنو، آنوم یا ایلو, که همچنین به نام آن نیز خوانده می‌شود، نمود ایزدی آسمان، خدای برتر و نیای همه خدایان در دین باستانی میان‌رودان است. باور بر این بود که آنو منبع بنیادین چیرگی خدایان و دیگر فرمانروایان فانی و زمینی است و در نوشته‌ای به عنوان کسی که «همهٔ جهان را در خود فراگرفته است» توصیف شده‌است. او با بخشی از آسمان که در آسمان در زاویه میان ۱۷+ و ۱۷- درجه است و دارای ۲۳ هم‌اختران است، شناسایی می‌شود. آنو همراه با پسرانش انلیل و انکی، بالاترین رده سه‌گانه ایزدی را تشکیل می‌دهد که نمود سه ستون هم‌اختران طاق آسمان هستند. بر پایه نخستین سندها، آنو به ندرت پرستیده می‌شد و به جای او پسرش انلیل برزگ داشته می‌شد. اما، در طول تاریخ میان‌رودان، همیشه گفته می‌شد که بالاترین خدای پانتئون دارای آنوتو به معنای «نیروی آسمانی» است. نقش اصلی آنو در افسانه‌ها و اسطوره‌ها به عنوان نیای آنوناکی‌ها، خدایان کانونی دین سومری، بوده‌است. کانون اصلی دین او پرستشگاه اینا در شهر اوروک بود، اما در زمان فرمانروایی اکدی‌ها پیش از میلاد)، قدرت او در اوروک تا اندازه زیادی به ایزدبانو اینانا، شهبانوی بهشت واگذار شده بود.